Mijn mentale gezondheid

Hoe gezond ben jij op mentaal vlak ?

Durf je daar eerlijk naar te kijken?
Durf je dat eerlijk te benoemen als iemand vraagt hoe het met je gaat ?

Het is tot april 2019 dat ik daar niet eerlijk in durf te zijn.

Mijn antwoord op de vraag hoe het me mij ging, was steevast “Goed “.

Het ging helemaal niet goed met mij.
Ik voelde het aan alles.

Mijn lichaam ging me (toen nog fluisterend) laten voelen dat het niet lang meer zou duren voor het zou gaan schreeuwen. Mijn hoofd liet me steeds vaker merken dat de vermoeidheid de overhand ging nemen. Er moest een moment komen dat ik dit zou gaan uitspreken naar mijn manager.

En dat deed ik, uiteindelijk. Loodzwaar vond ik dat, het voelde als door de mand vallen dat ik niet sterk genoeg was. En toch moest het gebeuren, want omvallen zou ik toch.

“Ik wil even laten weten dat ik of tegen een Burn-Out aan zit of er al in zit, maar ik wil nog niet van de werkvloer af”.

Pffftt, dat hoge woord was er uit. Haar reactie ? Die kwam er niet, nooit niet. Dan maar door. Ik heb het volgehouden tot december. Toen viel ik uit.

Mentale gezondheid is een belangrijk deel van mens zijn. En net zo essentieel als fysiek sterk zijn.

De maand mei staat voor veel mensen wereldwijd in het teken van Mental Health Awareness Month.

Na een twee jaar durend proces, nu alweer drie jaar geleden, kan ik zeggen dat ik weer kan genieten en kan stralen.

Laten we met elkaar aandacht hebben voor de struggles waar je medemens mee te maken kan hebben.  Vooral de struggles die vaak niet zichtbaar zijn. Als naaste van een dierbare met een verslaving ken en doorleef ik de struggles van medenaasten.

Dankbaar dat ik mijn veerkracht terug heb kunnen ontdekken.

Dat gun ik jou ook 🙏