De rol van redder?

Persoonlijke verhalen die ik lees op social media raken me vaak vanwege de herkenning. Herkenning kan een trigger zijn om in actie te komen.

Vanochtend las ik een post over het in herstel zijn van een jongedame. Hoe zij haar kwetsbaarheid deelt, over haar terugval van een jaar geleden. En terwijl ik dit lees, schieten er allerlei gedachten door mijn hoofd;

• 'wat moedig dat je dit deelt'
• 'wat zal het zwaar voor je zijn om hier weer doorheen te moeten gaan'
• 'wat dapper dat je taboe wil doorbreken en fijn dat ik niet de enige ben die dat wil'
• 'wat zal dit met je ouders weer gedaan hebben'
• 'Hoe gaat het met hen nu?'

Tegelijkertijd brengt het me ook bij mezelf.
Ik ben moeder van een zoon met de ziekte verslaving. En ik ben in herstel. Een naaste in herstel dus. Het moment dat ik kennis maakte met het 12 stappen – programma volgens het Minnesota model, herken ik me als naaste ook hierin. Zeker de eerste drie stappen.

1. Herken je probleem en de gevolgen
2. Geef toe dat je het niet alleen kunt
3. Vraag en aanvaard hulp

Mijn eigen probleem was dat ik niet los kon komen van de ziekte verslaving. Maar vooral dat ik me in de reddersrol begeven heb. Alles ingezet om te redden. In mijn eigen proces werd me duidelijk dat ik het niet alleen kon. Dat was behoorlijk lastig, want jarenlang heb ik gedacht dat ik het wel alleen kon doen.
Toen me eenmaal duidelijk werd dat dat niet zo was, moest ik uitgelegd krijgen wat de reddersrol betekende. Dat ik mijn kind niet kon redden. Maar dat ik alleen zelf een keuze had om mijn probleem aan te pakken.
En daarbij was alle hulp welkom.

• Hulp in de vorm van een luisterend oor. 
• Hulp in het leren los te komen van mijn kind.
• Hulp om weer goed voor mezelf te gaan zorgen.

Dit zijn een aantal van de vormen van hulp die ik heb aangenomen nadat ze me aangereikt zijn. En ik ben dankbaar dat ik er klaar voor was om deze te ontvangen. Ze brachten me terug in mijn kracht. 

Als de geliefde met verslavingsproblematiek kiest voor herstel is er vaak ook hulp voor de naastbetrokkenen. Dit kan zijn één van de ouders, tante, zus, broer, vriend, vriendin of partner. En dat is noodzakelijk. Als de keuze voor herstel wordt genomen, volgt er een verandering in het gedrag van de persoon in herstel. Ik zou willen zeggen dat het dan voor de naastbetrokkenen bijna een must is om daarin mee te lopen.

Maar ik kan ook uit eigen ervaring zeggen dat het voor mij als moeder nodig is om die ondersteuning te krijgen ook als mijn kind niet voor herstel kiest. Het heeft me geïnspireerd om me te gaan verdiepen in het ondersteunen van naasten, zoals ik. Waar er geen herstel is of kan zijn voor de geliefde met de verslaving.

Ik ben trainingen gaan volgen en heb bijscholing gevolgd. Met deze kennis en mijn eigen ervaringen wil ik je ondersteuning bieden.

Daarom wil ik je welkom heten op mijn website: Loved Ones Support.

Omdat we als naasten samen onze weg van herstel kunnen bewandelen.
Vergeet daarbij niet:

Alleen JIJ kunt voor jezelf kiezen!